De laatste 1,5 maand hebben we nog veel gedaan zoals daguitstappen gedaan naar Nkuf, Kingomen, Bamti; fufu leren maken; naar de begrafenis van onze opa geweest; naar Tatum geweest voor een death celebration; een kip leren slachten; frietjes gemaakt; afscheidsfeestje gehouden; en nog veel, veel meer...... Hieronder een kort verslag van enkel dingen.

Baptist Church

Aangezien we elke week naar de kerk gingen vonden we het wel een leuk idee als we eens naar de Baptist church zouden gaan. Gladys nam ons mee naar de kerk aangezien zij een ‘baptist' is.

Verschillen tussen de Baptist church en de Catholic church:

• - In de baptist Church word er niet voorgelezen uit de bijbel; de mensen lezen de bijbel zelf.
• - De ‘pastor' in de baptist church mag trouwen.
• - De mis mag ook gegeven worden door een vrouw.
• - Het hoofd moet bedekt zijn in de Baptist Church.
• - Het doopsel van een baptist vind plaats in de rivier ipv in de kerk.
• - Ze gaan niet voor communie.
• - Het kruisteken ‘in de naam van de vader, de zoon en de heilige geest, amen' word niet gemaakt.

Afscheid nemen van Djottin: 25 april

Op 25 april was het tijd om afscheid te nemen van onze familie en vrienden in Djottin. Het afscheid was moeilijk en emotioneel. Na heel wat traantjes, bedankjes, ‘geluks'wensen en cadeautjes konden we vertrekken richting Shisong. In Shisong zouden we langt het gastgezin gaan van Elise en Karlien zodat we met z'n vieren samen richting Bamenda konden gaan. De zusters zouden alles geregeld hebben maar toen we in Shisong aankwamen bleek dat de zusters het dus niet goed geregeld hadden. De zusters van Shisong zeiden dat de zusters van Djottin ons zouden wegbrengen maar onze zusters van Djottin wisten van niets.... Miscommunicatie?! Again....

Tegen 11 uur konden we dan eindelijk vertrekken (weet wel dat we eigenlijk tussen 8 en 9u zouden vertrekken...). Na een heel overleg hadden de zusters besloten dat Victor, de chauffeur van Djottin, ons zou wegbrengen. We hadden nogal medelijden met hem omdat hij dat helemaal niet voorzien had en nu ineens tot in Bamenda moest rijden met ons. (een rit van 4uur...)

Voordat we Shisong verlaten hadden moesten we nog even ‘vaarwel' zeggen tegen Donatus. Hij had zoveel voor ons gedaan dus we vonden niet dat we konden vertrekken zonder afscheid te nemen. Hij wou ons trouwens nog een dvd geven van een daguitstap die we de week ervoor gedaan hadden.

Het was echt een triestige dag. We stonden op met regen; afscheid nemen van iedereen; de zusters die het niet goed geregeld hadden; een ongeval onderweg.... Niet ging zoals we gepland hadden, maarja ‘this is Africa'.

Yahoundé: 26 & 27 april

Thea en ik namen de nachtbus richting Yahoundé. We hadden met Eric afgesproken. Eric is afkomstig van Djottin (we hebben hem daar ook leren kennen) maar woont en werkt in Yahoundé. Hij wou ons graag de hoofdstad van Kameroen laten zien voordat we naar huis gingen. En eerlijk gezegd, we zijn nu al zes maanden in Kameroen en we vonden niet dat we het land konden verlaten zonder de hoofdstad te zien.

Eric kwam ons oppikken aan de bus en bracht ons naar het huis van zijn zus waar we ons konden opfrissen en lekker ontbijten. Nadien nam hij ons mee doorheen Yahoundé voor sightseeing. Weer kwamen heel wat indrukken op ons af. We zagen heel wat overheidsgebouwen, de rechtbank, het huis van de president, het huis van de eerste minister, (veel te) chique hotels, de ambassade van oa USA, Frankrijk en Duitsland; het consulaat van België, de universiteit van Yahoundé; en nog veel meer andere dingen.

In de namiddag moesten we de andere gaan oppikken aangezien zij de dagbus hadden genomen. Het was een heel geregel in de namiddag om voldoende auto's te vinden waar al onze bagage (12 valiezen + handbagage) in kon en waar er ook nog plaats was voor ons.. Eric had enkele van zijn vrienden opgetrommeld om ons te komen halen want we zouden bij hen in het huis verblijven. We leerden Valery en Peter kennen. Hele vriendelijke kerels. Ze brachten ons naar het huis dat Valery zijn vader aan het bouwen is om dan te verhuren. Aangezien het nog niet af was was er nog geen stromend water en was er in sommige delen van het huis nog geen elektriciteit. Ook al was het nog niet af toch leek het een beetje op een kleine versie van de ‘playboy mansion' ; een huis vol vrijgezellen... Aangezien het al van 's morgens geleden was dat we nog gegeten hadden brachten ze ons nog naar de bakkerij zodat we toch nog iets konden eten. Om de hectische dag af te sluiten gingen we nog eentje drinken.

De dag erna was het weer vroeg dag. Een nieuwe dag in Yahoundé betekend niet minder 'miserie'. In de voormiddag vertrok Eric naar de stad om een auto te gaan regelen zodat hij ons Yahoundé kon laten zien. Aangezien het een hele dure grap zou zijn als we alles met een taxi zouden doen was het wel handig als we een ‘eigen' auto hadden. Na 3 uur wachten hadden we Eric nog niet gezien of gehoord; wat we wel vreemd vonden. We begonnen ons al zorgen te maken maar we konden hem niet bereiken. Totdat Eric mij een beetje in paniek belde dat hij op het politiekantoor zat omdat hij de auto verkeerd geparkeerd had en ze deze hadden weggetakeld.... Hij was helemaal in de war en wist niet meer wat doen. Aangezien we niet wisten in welk politiekantoor hij was konden we hem niet helpen. We dachten ook dat het beter was om onze ‘kop' daar niet te laten zien want als ze 6 blanken zien, zien ze ook ‘geld'... We besloten dan maar zelf actie te ondernemen en richting de stad te vertrekken. We hadden ondertussen wel honger. Onderweg naar de bakkerij stond er een file. We hadden geen zin om in de hitte in de file te staan dus besloten uit te stappen en tot de bakkerij te wandelen. Maar dat was ook niet het beste idee... 6 blanken alleen = ‘vragen om lastig gevallen te worden'. Al snel werden we lastig gevallen en waren we blij dat we eindelijk in de bakkerij waren. De bakkerij was even de hemel voor ons: belegde broodjes, patékes, koffiekoeken, stokbrood, pizzatjes.... Dingen die in België heel vanzelfsprekend zijn maar na 6 maanden in een ‘bush'dorp te wonen is een bakker echt het paradijs op aarde... Na gegeten en gedronken te hebben wilden we het nationaal museum gaan bezoeken maar toen we daar aankwamen bleek dat ze het aan het renoveren waren... Jammer... Dan maar richting ‘centre artisanal'. We hadden gelezen dat ze daar vanalle ‘arts & craft' van Kameroen verkopen. Een souvernirmarkt waar we onze laatste inkopen gedaan hebben. Tegen dat we besloten om terug huiswaarts te keren leerden we een Kameroener kennen die in België woont én Nederlands praat. Echt vreemd en tegelijk ook grappig.

's Avonds belde Eric ons dat we hem misschien niet meer zouden zien. Hij moest plots voor zijn werk naar Kribi. Wel jammer want we hadden gepland om naar een nachtclub te gaan in Yahoundé. Thea en ik hadden er wel naar uit gekeken maar nu kon het niet doorgaan. We besloten dan maar om met Valery en Peter iets te gaan drinken. Jammer genoeg hebben we geen afscheid meer kunnen nemen van Eric.

Morgen is onze laatste dag in Douala. De valiezen zijn bijna gepakt. Als alles goed verloopt vertrekt onze vlucht om 21u30.

Op maandagochtend 30 april om 5u15 staan we weer met onze beide voeten op Belgische bodem. Het gaat aanpassen worden. Niet alleen aan het klimaat maar ook aan de omgeving, de mensen, het eten, de mentaliteit, de taal, het tempo, het drukke/hetischee leven, en nog veel meer.

Ik bereid me al voor op vragen zoals ‘En vertel is...', ‘Hoe was de vlucht?', ‘Hebt ge veel ‘negers' gezien?'; ‘Hoe is het geweest?'; ‘hebt ge mij gemist?'; ‘wanneer spreken we af?'....

En ik ben er zeker van dat ik op de meeste vragen kan antwoorden die jullie mij stelden voordat ik vertrok voor dit geweldige avontuur.

Tot binnen enkele dagen...

Bwindi Sarah