Terugreis Douala – Djottin

Op 9 februari was het tijd om afscheid te nemen van Sofie. Om 17uur was onze taxi er om richting busstation te vertrekken. Thea en ik wilde namelijk ’s nachts reizen zodat we op tijd thuis zouden zijn voor Youth day. Toen we een half uurtje later aankwamen in het busstation moesten we een ticketje kopen en wachten totdat de bus zou vertrekken. We waren nog maar net gedropt of er begon al een man tegen ons te praten. Hij regelde onze ticketjes en zei dat we samen zouden reizen die nacht.

Jacob, de man die ons hielp, was heel vriendelijk. Hij betaalde ons zelfs een bord eten zodat we geen honger zouden lijden die nacht. Het wachten duurde lang en in een stad zoals Douala is dat niet altijd even aangenaam. Gelukkig zaten we in het busstation waar, naar ons denken, alleen reizigers waren en geen dieven. Toch waren we op onze hoede. Jacob kwam tegen ons zeggen dat de bus om 22uur zou vertrekken maar uiteraard was dit te mooi om waar te zijn. Tegen half 12 waren we eindelijk weg.

Het was een lange nacht maar toen we eindelijk aankwamen in Bamenda moesten we nog een busje zien te versieren richting Kumbo. Gelukkig duurde dit niet te lang en waren we snel op weg naar Kumbo. Toen we in Kumbo aankwamen waren we uiteraard zeer moe, hongerig en wilden we dringend een wc vinden. We hadden geen beter idee dan naar het klooster in Shisong te gaan om te vragen of we hun toilet even mochten gebruiken. (Je moet weten dat openbare toiletten hier schaars zijn en als er al eentje is zijn deze niet erg proper…) Toen we in Shisong aankwamen waren ze, zoals altijd, blij ons te zien. We vertelden hen dat we van Douala kwamen met de nachtbus en de zusters begonnen onmiddellijk eten te maken voor ons. Zo lief!

Nadien wilde we in Kumbo nog wat dingen doen voordat we terug richting Djottin zouden gaan. We wilden even op ons gemak iets gaan drinken en stof voor women’s day gaan kopen. Maar toen we iets zaten te drinken kwamen we een kameraad tegen. Hij wilde ons trakteren omdat hij ons al even niet meer gezien had. Snel ons drankje opdrinken en richting de markt in Kumbo om onze stof voor women’s day te kopen want deze dag (8maart) komt al snel dichterbij!

11 februari = Youth day !

Youth day, een speciale dag in Kameroen. Er was heel wat te doen en de schoolkinderen waren zich al weken aan het voorbereiden op deze dag. Elke school in Djottin moest enkele dingen doen: marcheren, zingen, traditionele dans en voetballen. Hierop kregen ze dan punten en aan het einde van de dag werden er prijzen uitgedeeld (lees: emmers, schriftjes, …).

Onze school ( de school waar Thea les geeft) had gewonnen bij het marcheren. En terecht! Ze hadden een hele show gebracht waar ze zeker fier op mochten zijn en dat waren wij ook.

’S Avonds was het tijd weer tijd om een stapje in Djottin te zetten. Niet alleen de jeugd maar ook volwassenen gingen uit. Youth day of niet, iedereen die met de jeugd in contact komt viert die dag! Aangezien we een dikke week waren weggeweest wou iedereen met ons uitgaan. Eerst gingen we naar de bar van Victorine omdat daar de leerkrachten op ons zaten te wachten. Meneer Paius en meneer Vitalis zaten er blijkbaar al eventjes. Nadat we bij hen een pintje gedronken hadden ging meneer Paius met ons mee richting de ‘nachtclub’. We hebben echt genoten van deze avond ook al werd de pret even bederft door meneer Paius. Hij kwam, in een beschonken toestand, de ‘nightclub’ binnen en stuurde alle studenten van onze school naar huis… Toch was het een zeer geslaagde avond! Tegen 3 uur lagen we eindelijk in ons bed. ;-)

Verhuis gastgezin

Op 12 februari was het tijd om onze spullen naar het gastgezin te verhuizen. Onze laatste 3 maanden willen we namelijk doorbrengen in het gastgezin dat de zusters voor ons gezocht hadden. Vele mensen snappen dit misschien niet maar na 3 maanden zijn we gewend aan de omgeving, aan de mensen, we kennen ons gastgezin beter en we voelen ons hier goed. We willen het echt proberen en we gaan ervoor! We gaan van weinig luxe naar ‘back to basic’.

Ons gastgezin bestaat uit 6 personen:

- Onze gastmama: Theresia

- Onze gastpapa: Emmanuel

- Onze oudste broer: Onesmus (12jaar)

- Onze tweede oudste broer: Harry (8jaar)

- Ons zusje: Sarah (2jaar)

- Ons klein broertje Jude (+2 maanden)

Wedstrijd in Nkor

Op zaterdag 18 februari gingen we naar Nkor om voor de studenten te supporteren die meededen aan de wedstrijden. De week ervoor hadden we een hele week zitten vragen aan zowel de studenten als de leerkrachten en de zusters hoelaat ze zouden vertrekken naar Nkor maar niemand kon ons hier een duidelijk antwoord op geven. Ik besloot dus eens wat langer te slapen aangezien ik al een hele week om 6uur moet opstaan om te gaan werken. Thea moest nog naar school en vertrok alvast om half 7. Rond 7uur was Thea ineens al terug van school met de boodschap dat ik mij moest haasten want de studenten zouden vertrekken richting Nkor en ze mocht niet terugkomen naar school zonder mij. We hadden onze gastmama wel op de hoogte gebracht dat we naar Nkor gingen maar we hadden geen uur gezegd aangezien we dat zelf niet wisten. Thea ging alvast terug. Ik ging de boodschap meedelen aan onze gastmama maar uiteraard moest ik mij nog eerst wassen en nog ontbijten. Tegen dat ik bijna op school was zag ik de studenten voorbij rijden, allemaal opeengeplakt in de laadbak van de ambulance. We waren dus te laat om nog mee te gaan met hen. Dan zat er niets anders op dan Benedicte te bellen om ons met de bike tot in Nkor te brengen. Aangezien we nu toch al klaar waren zeiden we dat hij al mocht komen. We wisten dat we sowieso te vroeg gingen zijn, maar zo vroeg hadden we nu ook weer niet verwacht…. Rond 9uur kwamen we aan in Nkor. Er was nog niets te zien dus Benedict liet ons het Health centre van Nkor even zien. Voor een overheidsziekenhuisje te zijn zag dit er zeker niet beter uit dan het Katholieke health centre in Djottin. We hadden ons gehaast voor niets want we zijn daarna nog op café gegaan tot 12uur. Pas om 12uur zijn ze begonnen met de wedstrijden: lopen, hoogspringen, kogelstoten, handbal jongens, handbal meisjes en voetbal. Uiteindelijk was het een dag vol teleurstellingen. Handbal jongens: verloren. Handbal meisjes: verloren. Voetbal: verloren. We hadden echt met hen te doen en teleurgesteld vertrokken onze studenten en wijzelf terug richting Djottin. Aangezien ze niet gewonnen hebben wil dit zeggen dat ze niet geplaatst zijn om naar Kumbo te gaan….

Op bezoek in Bandiv

Nora, een meisje dat we leerden kennen met Kerstmis, had ons uitgenodigd bij haar thuis in Bandiv. We waren nog niet in Bandiv geweest dus we zagen het wel zitten om weer eens een ander deel van Djottin te zien. We vertelden onze gastmama dat we naar Bandiv gingen die dag zodat ze geen middageten voor ons moest voorzien. Aan haar reactie konden we al merken dat er ons wat te wachten stond…. Vol goede moed vertrokken we na de mis richting Bandiv. Onze wandeling begon met een serieuze afdaling. Toen we eindelijk beneden waren kon het klimmen beginnen. Toen we na 40 minuten aankwamen bij haar thuis waren we blij dat we er waren. Wat een tocht!

We ontmoeten haar grootvader, grootmoeder, nog enkele andere vrouwen van haar grootvader, haar zus en enkele vrienden. Ze leven er met de hele familie samen en ze vertelde ons dat ze met ongeveer 60 kleinkinderen zijn. Nora maakte speciaal voor ons rijst met tomatensaus en vlees. Haar zus zei dat ze ons enorm lief vond en het tof vond dat we bij hen op bezoek kwamen. Ze hadden nooit gedacht dat 2 blanke dat zouden doen. Ze gaf ons complimentjes over hoe vriendelijk we zijn en dat doet enorm deugd.

Gastgezin

In ons gastgezin gaat alles goed. We voelen ons al helemaal op ons gemak. We wassen ons dagelijks met een emmer in een geïmproviseerde ‘badkamer’; zijn ondertussen al (bijna) experts geworden in het mikken in een gat met een doorsnede van ±15 cm; koken dagelijks op houtvuur (of toch assisteren); worden ziek als we eens een Belgisch gerecht maken (jawel!); spelen voetbal met de buurjongetjes; komen te laat in de mis; krijgen vaak onverwacht bezoek ….. En, last but not least, de muizen lijken het leuk te vinden in Thea haar valies. ;-)

Elke avond proberen we onze gastmama te helpen met eten maken. Ze leert ons lokale gerechten maken zoals fufu en njamanjama, spaghetti op Afrikaanse manier (!), rijst, ndolé, plantains, bonen, pofpof, …. Niet altijd even gemakkelijk maar we doen ons best.

Volgende zondag gaan we gekroond worden tot ‘Bwindi’.... Dan behoren we tot de belangrijke mensen van het dorp. Meer info volgt !

Wist je dat….

- Ze hier al weken uitkeken naar ‘Valentine’s day’ en we toch wel een aantal briefjes en cadeautjes ontvangen hebben…

- Ze dachten dat we even over en weer naar België geweest zijn in onze week afwezigheid. We zaten misschien wel aan de andere kant van het land, maar niet aan de andere kant van de wereld!

- We binnenkort gekroond gaan worden tot ‘Bwindi’ van Djottin…

- We woman’s day goed gevierd hebben!

- Je elke dag wassen met een emmer helemaal niet zo moeilijk is maar mikken in een gat een hele opgave is….

- Sinds we in het gastgezin wonen ik elke dag het scoutskampgevoel heb: koken op houtvuur, vochtige kleren, een zeer primitieve ‘hudo’, een niet-zo-heel-comfortabel bed, weinig tot geen privacy, geen elektriciteit, geen stromend water, leven met de zaklamp en muggenspray in de hand, …..

- Ze hier altijd te laat zijn = ‘black men time’ of ‘African’ time. Maar wanneer wij dan eens ‘te laat’ zijn vertrekken ze wel op tijd….

Tot binnen 2 maanden !

Sarah