Dinsdag 20 december: internetttttt !!!!

Om 8uur stonden Thea en ik al aan het internetcafé want we hadden veel werk voor school. Na heel wat gezucht, frustraties en mails waren we om 16uur eindelijk klaar met internetten! Inderdaad, we hebben er heel lang over gedaan om alles af te krijgen… Nadien gingen we zuster Renata opzoeken om terug richting Djottin te gaan. We hadden nog niets gegeten voor de middag dus we waren blij toen we even stopten aan een winkeltje zodat we iets te drinken en te eten konden kopen.

We waren heel blij zuster Renata terug te zien en toen we in Djottin aankwamen kwam ‘home sweet home’ spontaan in me op. Zalig, het gevoel hebben dat je thuiskomt. (Als gaat het nog zaliger zijn om effectief in België thuis te komen…)

Woensdag 21 december: Werken

De eerste werkdag van de week begon al goed. De twee hoofdingangen van het klooster waren op slot. We dachten even dat we niet zouden binnengeraken om te ontbijten maar gelukkig was de achterdeur open. De zusters zaten nog in de mis en de meisjes die in het klooster werken zijn naar huis voor de feestdagen. We moesten dus zelf alles zoeken om te ontbijten maar dit was geen enkel probleem want we weten alles al staan ;-). Ik wou net vertrekken naar het health center toen de zusters binnenkwamen. En ja hoor, ik mocht niet vertrekken voordat ik iets gedronken had met warm water. Ze gingen dus snel water koken voor ons waardoor ik een half uurtje te laat was in het health center….

Het was weer een drukke dag, gelukkig maar want de rest van de staff moest van 7u30 tot 14uur naar de mis. (Was ik even blij dat ik mocht gaan werken!)

In de namiddag was Donatus hier. Hij is de directeur van de nursery school in Shisong. Hij kwam even langs om ons te zien. Hij was blij om te zien hoe gezond en gelukkig we er uit zien in Djottin. (Het is precies alsof niemand kan geloven dat blanke zich goed kunnen voelen in een dorp als Djottin…)

Daarna zijn we nog even op bezoek gegaan bij madame Theresia.

Donderdag 22 december: Werken + death celebration in het paleis (again…)

Het beloofde weer een drukke werkdag te worden want alle afdelingen moesten schoon gemaakt worden omdat het bijna kerstmis is. Bedden maken en baby’s wassen gebeurde in een sneltempo. En de besnijdenissen gebeurde op een iets andere manier dan anders (blijkbaar gebruiken ze niet allemaal dezelfde techniek hiervoor…)

In de namiddag kregen we bezoek van het doofstomme meisjes dat in ons dorp woont. Elke keer als ze mij ziet begint ze te lachen. Zij verstaat ons niet en wij verstaan haar niet maar dat wilt niet zeggen dat je elkaar niet leuk kunt vinden. Ze is graag in ons gezelschap en dat zie je….

Nadien zijn we nog even naar het paleis geweest. Sinds dinsdag zijn ze het overlijden van de fon z’n moeder aan het vieren. Toen we daar aankwamen was er nog niet veel te zien maar weldra zouden de eerste juju’s uitkomen zeiden ze. Voor de eerste juju moesten we ons verstoppen want deze mag niet gezien worden door vrouwen. (Wij zijn wel eens benieuwd hoe die er uitziet…) Jasenta nam ons mee in het paleis en we werden begeleid naar de kamer waar alle zusters zaten. Al snel kregen we een bord rijst, palmwijn en rode wijn in onze handen geduwd. Weeral eten en drinken…. Terwijl we daar zaten te eten zagen we enkele juju’s passeren. Wij waren alvast blij dat we binnenzaten en de juju’s ons niet konden doen. Nadien zijn we nog even naar de juju’s gaan kijken die alleen maar dansen. Tegen dat het donker werd was het tijd om terug naar het klooster te gaan.

Vrijdag 23 december: Vaccinatiedag + kerstfeestje

Vandaag mogen alle mama’s met hun baby’tjes langstkomen. De 4^de vrijdag van de maand is vaccinatiedag! Thea kwam me vandaag helpen in het Health Center. Ze legde aan mij en Thea uit hoe we de kindjes moesten wegen en hoe we de papieren moesten invullen. Maar het werd al snel heel druk waardoor Thea alle baby’s moest wegen en ik moest gaan helpen om vaccins op te trekken in spuitjes zodat deze in een sneltempo gegeven konden worden aan de kindjes. Structuur zat er allesinds niet in want al snel was het onduidelijk welk kind nu welk vaccin had gekregen…. De vrouwen bleven niet op hun plaats zitten waardoor het een hele warboel werd.

In de namiddag moesten we naar het kerstfeestje van het Health Center. Eerder deze maand hadden we met het personeel al namen moeten trekken zodat we wisten voor wie we een cadeautje moesten kopen. We moesten zeker op tijd zijn want om 15uur begon het feestje! Jaja, daar zaten Thea en ik dan als enige om 15uur… Pas na 16uur kwamen mijn collega’s binnengewandeld. Het feestje begon (uiteraard) met een gebed en een liedje. Nadien kwam de matrone aan het woord, iemand van het personeel en ook Thea en ik moesten iets zeggen. Hierop waren we niet voorbereid dus ze vonden het grappig toen we nog even kort moesten overleggen wat we gingen zeggen. Eindelijk was het tijd voor de pakjes! De bedoeling is dus dat je even een dansje doet en dan na enkele schijnbewegingen de persoon gaat halen om mee te dansen en vervolgens je pakje te overhandigen. Ik kreeg een pakje van Mr Edmund. Mijn eerste Afrikaanse gevlochten tas met ‘god bless you Sarah’ is een feit! Daarna was het tijd om te eten. Er was keuze uit rijst, plantains, fufu, njamanjama, ndolé en de pasta die Thea en ik gemaakt hebben! Het dessert was popcorn, kroepoek en chinchin.

Na het feestje zijn we nog even naar de bar van Victorine geweest om het Belgische vrijdagavondgevoel hoog te houden.

Zaterdag 24 december: Rustdag

Vandaag wilde we graag een bezoekje brengen aan de moeder van Filip, dit is een man uit Djottin die in België woont en Thea heeft hem geïnterviewd voor een taak van Engels. Maar toen we bij Theresia aankwamen bleek dat ze te druk bezig was om met ons mee te gaan en besloten we dan maar om het bezoek nog eens uit te stellen.

Onderweg terug naar huis na ons bezoekje aan Theresia kwamen we onderweg een kudde koeien tegen die niet echt zin hadden om mee te werken. Aangezien de koeien hier enorm grote horens hebben besloten we besloten dus maar aan de kant te wachten tot de weg koe-vrij was…

’S avonds moesten we mee naar de mis aangezien het Kerstavond is. Wij verschoten er een beetje van dat de mis al om 20uur begon maar gelukkig duurde de mis maar 1,5uur. De zusters zeiden dat als ze de mis later op de avond zou beginnen er heel wat dieven zouden toeslaan en de huizen van de dorpelingen zouden leegroven…..

Zondag 25 december: Merry Christmas! Zalig Kerstfeest! Joyeux Noël!

Omdat het kerstmis was had Sister Patricia fried eggs gemaakt voor iedereen. Om 9uur moesten we naar de mis. En ja, geloof het of niet, de priester was 45 minuten te laat! We vreesden er al voor dat het een lange mis zou worden en we hadden gelijk: 3uur later zat het er op….

Onze kerstmenu was niet zo speciaal: ’s middags aten we kip met rijst. En ’s avonds, jawel, kip met rijst. Op zo’n momenten missen we wel het lekkere eten van bij ons, maarja binnen 4 maanden kunnen we daar weer volop van genieten. ’S Avonds toen ik naar m’n familie belde heb ik dan ook gevraagd dat ze niet zouden zeggen wat ze aan het eten waren…

In de namiddag zijn we naar de parish hall geweest omdat er een collega van Thea een voorstelling ging geven van zijn eerste Gospel-album. Wij vonden dat het eerder leek op een slechte karaokeavond en hebben dan ook zeer goed gelachen met zijn grappige dansmoves. J

Na het avondeten hadden we gevraagd aan de zusters of het oké was dat we Clarice mee uit namen. Clarice werkt na de schooluren, in het weekend en in de vakanties in het klooster samen met nog enkele andere meisjes. Maar omdat het kerstvakantie is zijn de andere meisjes naar huis en is zij de enige die hier achterbleef. We vinden het erg voor haar dat ze niet naar haar familie kan met kerstmis en wilden haar dan ook een leuke kerstmis bezorgen. We zeiden tegen de zusters dat we ze ten laatste om 21uur terug naar huis brachten aangezien ze nog maar 15jaar is. Clarice was heel blij dat ze mee mocht met ons en zorgden er dan ook voor dat ze veilig en op tijd terug thuis was. Toen we in het dorp aankwamen verschoten we van de massa die door de straten liep. Iedereen gaat hier uit op Kerstmis. De bars zaten dan ook overvol. Een student van Thea nam ons mee naar de bar waar alle jeugd gaat: ‘Joe’s’. In de bar was er heel veel volk, ook wel enkele zatlappen en nog meer jongens die met ons wilden dansen…

Maandag 26 december: Bevalling nummer 1 !!!

Na enkele uurtjes slapen deed het pijn om zo vroeg op te staan om te gaan werken. Vandaag werkte ik samen met Victorine. We waren beiden heel moe van Kerstmis maar we hadden ons werk wel. We hadden net alle afdelingen gepoetst toen ze mij kwam roepen dat ik onmiddellijk naar de materniteit moest gaan. Toen ik daar aankwam zei Victorine: ‘you conduct the delivery and I will assist you’. Zalig, mijn eerste bevalling in Kameroen, geen gynaecoloog die op m’n vingers keek, geen vroedvrouw die je achteraf moet evalueren… Na enkele persweeën kwam er een flinke jongen van 4,100kg ter wereld met een apgar van 9 en 10. Het was een hele vlotte bevalling en de mama was heel blij dat ik de bevalling van haar 4^de kind gedaan heb.

In de namiddag hebben we gerust zodat we ’s avonds terug op stap konden gaan. Na het avondeten vertrokken we richting de bar van Victorine. Ze had de dag voordien een salade gemaakt voor ons en we gingen haar de kookpot terug brengen. Victorine was niet in de bar dus gaven we de kookpot maar aan haar man. Er was net een bijeenkomst geweest van een ngo in Djottin. De voorzitter van de ngo, Donatus (de man die we eerder in Kumbo hebben ontmoet), bood ons iets aan om te drinken. Nadien gingen we naar de ‘OAU’ ( een andere bar in Djottin) omdat de studenten zeiden dat daar een studentenfeestje zou doorgaan. Toen we daar aankwamen bleek dat het feestje niet doorging omdat er te weinig studenten waren komen opdagen. Dan maar terug naar ‘Joe’s Bar’ in de hoop dat we iemand tegen kwamen die we kenden. Gelukkig waren er enkele studenten daar die we kenden.

Dinsdag 27 december:

En ja weeral deed het pijn om op te staan na een avondje uit…. Gelukkig was Jasenta terug vandaag om de apotheek open te houden zodat ik dat niet meer moest doen. Dat maakte mijn werk al een beetje lichter. Ook werkte ik vandaag samen met Avitus. Het werk was dus goed verdeeld.

In de namiddag zijn we ons bed ingekropen om te bekomen van de afgelopen twee dagen. Na het avondeten is Clarice mee film komen kijken bij ons. The little mermaid; en ze vond het geweldig!

Woensdag 28 december:

Weer een nieuwe werkdag! Veel speciaal viel er niet te beleven. Thea ging samen met een student naar de markt in de voormiddag en bakte een bananencake. Heerlijk!

In de namiddag gingen we naar de bar van Victorine geweest. Zij was weer heel blij ons te zien. Daarna gingen we langst de kleermaakster om onze kleedjes te gaan halen. Weer een nieuwe outfit om naar de kerk te gaan…

Ondertussen was het al bijna 17uur, tijd om te douchen dus anders is het te donker en het water te koud. Gelukkig had ik me al gedoucht want even daarna kregen we nog veel bezoek. We waren even aan het twijfelen of we de deur zouden open doen want we wisten niet of het die vervelende jongen was of niet. Maar toen bleek dat het Ignatius (de broer van Filip) en een kameraad waren. Geen probleem dus. Ze kwamen langst om mij te zien want ik had hen nog niet ontmoet. Terwijl onze eerste 2 bezoekers er nog waren kregen we er nog bezoek bij: de neef van Victorine haar man. We hadden hem eerder deze week ontmoet tijdens een avondje uit.

’s Avonds kwam Gladice (een student) ons halen om op stap te gaan. Aangezien het market day was zouden er heel wat mensen uit gaan. Dat willen we niet missen. Ze wou ons meenemen naar een andere bar maar daar zaten vooral oudere mensen en zatlappen. Daar hadden we ook geen zin in. We gingen dus opnieuw naar ‘Joe’s’.

Donderdag 29 december:

Het was een zeer rustige dag op het werk. Maar goed want ik had rugpijn en was er op aan het hopen dat ik zou mogen gaan liggen. Na het wassen van de baby’s, de bedden opmaken en de besnijdenissen ben ik mogen doorgaan. Veel werk was er niet dus ik heb niets gemist.

In de namiddag zijn we wat gaan wandelen in het dorp. Toen we terug waren zijn we Clarice gaan helpen met koken. Daarna kregen we opnieuw bezoek. Deze keer van Thierry en een kameraad. Thierry is een student in de school waar Thea les geeft.

’S Avonds hebben we nog even naar een Nigeriaanse film gekeken bij de zusters.

Wist je dat…

- Ze hun kerstcadeautje niet onmiddellijk openmaken maar wachten totdat ze alleen zijn…

- We volgens hen niet dansen als blanken maar als Afrikanen (die verwonderde blik is echt ge-wel-dig)

- Er in heel ons dorp maar 2 kerstbomen staat (en dan nog op dezelfde plaats)..

- Ik hen heb moeten uitleggen hoe ze een fles ‘champagne’ moeten openen…

- Onze tweede Afrikaanse outfit af is!

- Ik de afgelopen week tijdens het uitgaan al heel vaak gehoord heb: ‘I like you’, ‘you’re beautiful’, ‘I love you’, ‘I want to go to Belgium with you’, en nog veel meer melige dinge….

- De zusters verbaasd waren dat ik aardappelen kan schellen…

- Het precies de week van de vervelende mannen is!

- Ze zelfs de kop en de poten van de kip opeten. (Ze vonden het ook grappig dat wij nogal raar keken toen de zuster langst mij de kop op at….)