7 december: afsluiter festiviteiten aan het paleis + viering Zusters in Shisong

Ze hadden ons laten weten dat er rond 7u30 de afsluiter zou zijn van de festiviteiten die gedurende de afgelopen 3 weken elke dag doorgingen in ons dorp. Dit wilde we natuurlijk niet missen. We kwamen net op tijd aan om de eerste juju te zien. Het was nogal een speciale juju, eentje die zich belachelijk stond te maken. Alle aanwezigen moesten lachen met zijn ‘stommiteiten’. Wat we niet wisten is dat deze juju ‘kwaad’ word van de kleur rood. Niemand had ons iets gezegd en alle mensen bekeken ons nogal raar omdat Thea haar rok knalrood was…. Gelukkig mocht de juju haar niets doen omdat we blank zijn! Even later kwamen er een dertigtal traditionele dansers van de berg af. Wel grappig om te zien hoe ze apen nadeden en gekleed waren met bladeren en takken. Sommige hadden zelfs niet zoveel aan…

Na deze feestelijke ochtend waren wij ook in de ‘feeststemming’. We mochten, ein-de-lijk, onze kleedjes gaan afhalen voor het trouwfeest. Uiteraard hebben we onmiddellijk ons kleedje gepast. Ons eerste traditioneel kleedje is een feit!

’s Middags vertrokken we richting Shisong. In de namiddag zijn we naar het internetcafé geweest om wat nieuws van het thuisfront op te vangen en mijn blog bij te werken.

’S Avonds moesten we naar een viering ter gelegenheid van de 75-jarige aanwezig van de Sint-Franciscus zusters in Kameroen. Onze zusters van Djottin behoren tot deze orde. De viering begon met een korte processie, een mis en een toneelstuk over de geschiedenis van de zusters. We zagen aan zuster Patricia, de hoofdzuster van Djottin, haar gezicht dat ze heel blij was dat wij aanwezig waren op de viering. Na de viering zijn we gaan logeren bij Elise en Karlien. We waren blij hen nog eens terug te zien!

8 december: viering Tertiary Sisters of St Francis in Kumbo

Om 9 uur werden we verwacht in de Kathedraal van Kumbo om de mis, ter ere van de Sint-Franciscus zusters, bij te wonen. In de mis zaten meer dan honderd zusters; zoveel had ik er nog nooit samen gezien! In het begin vonden we de mis nog wel interessant omdat we konden filmen en foto’s nemen maar na 4uur waren we het echt wel beu…

We vonden dan ook dat we het verdiend hadden om in de namiddag de rest van de viering over te slaan: op naar Shisong om onze spullen te halen en nog een poging doen tot internetten!

9 december: werken + vrijgezellenavond!

Op het werk was er niet zoveel te doen buiten de dagdagelijkse activiteiten. Victorine maakte hier gebruik van om samen met mij alle bedden, kastjes, vensterbanken en dergelijke eens grondig schoon te maken. Soms lijkt het of ik hier meer poetsvrouw ben dan vroedvrouw, maarja.

In de namiddag zijn we richting Oku vertrokken. Mijn collega, Jasenta, op 10 december getrouwd is had ons uitgenodigd om de avond voor haar trouw met haar te komen dansen. We waren blij dat we eens een andere weg namen dan dat we gewoon waren, zo zagen we weer eens iets anders. We dachten dat er in het dorp van Jasenta meer te zien zou zijn dan in Djottin, maar dat viel tegen. Bij onze aankomst bleek dat we nu echt midden in de brousse zaten. (En wij dachten dat Djottin al een broussedorp is..). Voor het huis van Jasenta zaten heel wat vrouwen eten te maken voor het trouwfeest. We vroegen of we haar konden helpen met iets; dit vond ze nogal grappig en zei dat we maar moesten rusten want we zouden wel moe zijn…

Een klein cultuurshockske en heel wat starende gezichten later begon het donker te worden. We vroegen aan Jasenta of we ons konden omkleden omdat we het koud kregen. Ze bracht ons naar onze kamer. Het was een heel klein kamertje met een al even klein bed (een twijfelaar; en daar moestenw met 2 personen slapen). We hadden ook al snel opgemerkt dat we geen lakens hadden maar hoopten dat Jasenta deze vergeten was en nog zou brengen. We vreesden dat het een slapeloze nacht zou worden…. De muziek was ondertussen al gestart, de drankkartons wijn geopend, de koude kwam ons tegemoet en de vrouwen waren nog steeds aan het koken.

De man van Jasenta nam ons mee naar een plaatselijke bar om zijn vrijgezellenavond te vieren. Daar hadden we weer veel bekijks; niet moeilijk want in de bar zaten alleen maar mannen… De traditie is hier dat mannen op hun vrijgezellenavond fried corn of popcorn uitdelen. De aanwezige mannen waren al stevig in de drank gevlogen. Wij hielden het maar bij frisdrank aangezien we al twee glazen (vieze) wijn ophadden. Maar wat is een vrijgezellenavond zonder drank? E r was geen ontkomen aan en al snel belande er sangria in onze frisdrank en eigenlijk smaakte dat nog wel! We probeerden ons drinken zo snel mogelijk op te hebben want we begonnen ons wat ongemakkelijk te voelen tussen al die mannen. Toen we terug in het huis van Jasenta aankwamen waren de vrouwen nog altijd aan het koken. We wisten niet goed wat doen en besloten dan maar om te gaan slapen. We waren nog moe van de viering en de dag erna zou ook nog een vermoeiende dag worden.

In onze kamer stond ons een niet zo aangename verrassing te wachten: een mand met vlees die een verschrikkelijke geur verspreide. Ook hadden we nog steeds geen lakens… Thea en ik konden er nog wel mee lachen en besloten om alle kleren die we bijhadden aan te doen om te slapen. Wat ze ons niet gezegd hadden is dat het in Oku veel kouder is ’s nachts dan in Djottin en dat de mensen de avond voor de trouw niet slapen… Midden in de nacht werden we wakker omdat we dringend naar het toilet moesten. De wc was niet meer dan een gat in de grond (een hele beproeving ’s nachts én zonder lenzen in….). En ja hoor, de mannen waren nog steeds aan het feesten én drinken; de vrouwen waren nog altijd aan het koken… We hadden het heel koud, ik had ondertussen al overal pijn en dan werden we nog lastig gevallen door een zatlap… We wisten niet meer of we aan het lachen waren van miserie of met zijn zattigheid. En omdat we het zo koud hadden hebben we onze kleedjes voor de trouw maar gebruikt als lakens.

10 december: Trouw Jasenta en Emmanuel

Raad eens wat de vrouwen aan het doen waren toen we opstonden?! Jawel, nog steeds aan het koken. Niemand had ons gezegd dat de vrouwen een hele nacht koken en dat de mannen een hele nacht feesten..

Ook was het voor niemand duidelijk om hoelaat de mis begon. Op de uitnodigingen stond 10uur maar blijkbaar had de priester 9uur in zijn planning staan. De Afrikaanse oplossing hiervoor was: om half 10 naar de mis! We trokken onze kleedjes aan en vertrokken, samen met het bruidspaar en de bruidsmeisjes, richting kerk. De mis duurde een kleine 2 uur. De bruid en bruidegom kwamen elk apart naar voren. De bruid werd niet vergezeld door de vader; wel door de getuige en de bruidsmeisjes. Ze gaven elkaar een ring maar dit werd niet gevolgd door een kus, wel door een knuffel. Na de mis was het tijd voor de foto’s met de familie, de bruidsmeisjes, de getuigen, de collega’s, … en de blanke! Daarna moesten we allemaal verzamelen in de ‘feestzaal’. Het feest begon (uiteraard) met een gebed, het snijden van de cake (stel je hier niet te veel bij voor aub), presentation of gifts en het feest werd geëindigd rond 3uur met een ‘feestmaal’ (lees: hun dagelijkse kost in grotere hoeveelheden).

Rond 15 uur vertrokken we terug richting Djottin en we waren heel erg blij om terug ‘thuis’ te zijn. Na de slechte nachtrust van de afgelopen nacht stond ons er in Djottin nog een onaangename verrassing te wachten: er kwam geen water uit de kraan… Dan maar eerst wat rusten en hopen dat het tegen ’s avonds opgelost is.

Bij het avondeten zeiden we de zusters dat we geen water hadden. Ze zeiden dat we onze emmers moesten gaan halen zodat ze ons water konden meegeven. Dit deden we. Toen we terug in het huisje waren zagen we dat de elektriciteit terug werkte, euforisch als we waren staken we ons laptops en gsm’s in; maar we hadden te vroeg gejuigd: de elektriciteit viel uit. De generator kan het niet meer aan om ons huisje ook te voorzien van elektriciteit.

11 december: Zondag = rustdag

Veel deden we niet op deze zondag. We moesten nog bekomen van de afgelopen dagen. Om 9uur zijn we naar de mis gegaan en daarna hebben we wat gerust.

In de namiddag zijn we op bezoek gegaan bij madame Thérèsia. Ze was weer blij ons te zien, en dat was wederzijds. Haar moeder gaat trouwens manden voor ons vlechten!

’S Avonds zei zuster Evelyn ons dat ze op 17 december zou afstuderen aan de universiteit van Buea (dichtbij Douala). Ze zei dat ze aanstaande donderdag zou vertrekken en het leek alsof ze heel graag had dat we meegaan, maar dat was niet heel duidelijk. Toen we het haar vroegen kregen we geen duidelijk antwoord. Omdat donderdag niet meer veraf was en wij eigenlijk wel heel graag mee wilden hoopten we snel een duidelijk antwoord te krijgen. Toen sr Evelyn even alleen was zagen we onze kans en gingen we vragen of we meemochten. Ze was heel enthousiast en zei dat ze het niet durfde te vragen aan de andere zusters maar dat ze heel graag wil dat we haar vergezellen. (tja, ze studeert natuurlijk niet alle dagen af met blanken in haar gezelschap….)

12 december:

Het beloofde een drukke werkweek te worden: Jasenta (verantwoordelijk voor de apotheek) was nog steeds in Oku, zuster Renata (die de consultaties doet) vertrok op dinsdag naar Bamenda,T hérèsia (verpleegster) was nog op zwangerschapsverlof en Patrick (verpleger) heeft ook verlof. Dit wil dus zeggen dat sr Lucy en ik er deze week alleen voor staan tijdens de ochtendshift. Maar vandaag viel het nog mee. Buiten enkele prenatale consultaties en de dagdagelijkse planning was er niet veel te doen.

In de namiddag was het markt maar doordat Thea het te druk had met het uittellen en invullen van rapporten ben ik samen met Christabel en Betila gegaan. Op de markt hadden ze allebei oorbellen gezien die ze leuk vonden en omdat ze geen geld bij hadden kwamen ze met een pruillip langst mij staan en zeiden: ‘we like those earrings, but we don’t have money’. Ik zei dat het niet eerlijk zou zijn tegenover de andere meisjes die in het klooster werken en zei dat ik ze niet kon betalen voor hen. Aan hun gezicht zag ik duidelijk dat ze teleurgesteld waren en op de terugweg hebben ze bijna niets meer tegen mij gezegd…..

’S avonds kwamen we zuster Renata tegen en zagen we onze kans om te vragen of het oké is als we mee naar Buea gaan met sister Evelyn. Dit was oké voor haar en zei dat het voor de andere zusters ook geen probleem zou zijn.

13 december: werken, werken en nog eens werken!

Het was een hele drukke werkdag. Toen sister lucy en ik aankwamen in het health center was Victorine nergens te bespeuren. We deelden maar snel de medicatie uit omdat we lazen in het verslag dat er 2 vrouwen in arbeid waren. Toen ik binnenkwam in de ‘verloskamer’ was het hoofdje al geboren. Ik deed maar snel handschoenen aan zodat ik Victorine kon helpen met de eerste zorgen voor de baby. Om 7u25 werd een meisje van 2700 gr geboren. Victorine was heel moe van de drukke nacht dus zei ik haar dat ze maar moest gaan slapen en dat ik de papieren wel in orde zou maken. Nadien ging ik de bedden opmaken en het andere babytje op de materniteit wassen.

Toen ik hiermee klaar was had sister Lucy dringend mijn hulp nodig in het dispensarium: ontslagen maken, medicatie voorschrijven, berekenen en verzamelen, de kasten aanvullen, infusen stopzetten, infusen prikken, consultaties doen, medicatie uitdelen, dossiers in orde brengen, …. Het was een hele drukke werkdag! Plots was ik niet alleen vroedvrouw/verpleegster maar ook apotheker, boekhouder en dokter. Om 15u was ik pas klaar met werken en heel blij dat ik eindelijk iets kon gaan eten.

Omdat ik zo moe was van het werken heb ik in de namiddag niets meer gedaan…

14 december: weer een drukke werkdag

Het was een even drukke werkdag als gisteren… Gelukkig had Avitus vandaag ook de ochtendpost. Hierdoor moest ik niet in de afdeling staan maar heb ik de hele dag mee in het dispensarium gestaan met Sister Lucy. Ook heb ik even een onterechte uitbrander gekregen van Sister Lucy. Ze was kwaad op mij omdat ik de prenatale consultaties nog niet gedaan had terwijl ik al enkele keren aan Avitus had gevraagd of ik dit mocht doen. Zijn antwoord was telkens dat sister Lucy dat zou doen.…

In de namiddag heb ik wat geschreven in m’n dagboek, gewerkt aan m’n blogbericht en nagedacht over dingen die ik wil doen als ik terug thuis ben. Ook hebben we opgeruimd want de dag erna vertrokken we richting Buea voor de graduation van Sister Evelyn en er zouden enkele priesters in ons huisje logeren .

15 december: Djottin à Kumbo à Bamenda à Buea

Rond 8uur vertrokken we richting Kumbo om daar een bus te nemen naar Bamenda. We wilden eerst nog ‘afscheid’ nemen van de studenten aangezien de kerstvakantie hier op 16 december begint. De meeste studenten gaan terug naar hun dorp om daar samen met familie en vrienden de kerstperiode door te brengen.

Het was een hele rit om van Kumbo naar Bamenda te gaan. Gelukkig kennen we de man die de busjes regelt al een beetje en regelde hij voor ons goede zitplaatsen.

Rond 14uur kwamen we aan in Bamenda. Eerst eten zoeken, onze zitplaatsen voor de nachtrit regelen en dan richting het klooster van Bamenda.

Sister Evelyn zei dat we om 19uur terug naar de bus zouden gaan maar uiteindelijk zijn we pas om 2uu20 vertrokken naar de bus. Blijkbaar nog veel te vroeg want we moisten wachten tot alle busjes volzaten en tot alle baggage (inclusief een levend varken) op het dak gebonden was. We konden pas om 22u30 richting Buea vertrekken..

16 december: Buea

Na een lange en vermoeiende busrit kwamen we om 7uur aan in Buea. We moisten nog even wachten totdat de baggage van Sister Evelyn van het dak gehaald werd en dan moesten we een taxi versieren richting het nieuwe klooster van Buea. Sister Evelyn had ons al gezegd dat het mogelijk was voor ons om Limbe te bezoeken aangezien ze niets gepland had voor ons die dag. Dit moet je geen twee keer zeggen tegen ons. De zusters wilden dat we eerst wat zouden rusten voor we vertrokken maar wij zagen dit niet zitten omdat we dan meer moe zouden zijn....

Omdat de zusters niemand vonden die met ons mee naar Limbe kon gaan zeiden zed at we moisten doen alsof we de plaats goed kenden. Zelfverzekerd als we zijn vertrokken we richting Limbe. ‘’Down Beach” zeiden we tegen de taxi chauffeur. Uitstappen en niet twijfelen was dan ook de boodschap toen we in Limbe aankwamen. Limbe staat bekend om zijn zwarte lavastranden en de haven. Het stadje ligt aan de voet van Mount Cameroon, die niet alleen de tweede hoogste berg is in West-Afrika maar ook een actieve vulkaan.

We maakten een wandeling over het strand en zijn dan maar een terrasje gaan doen met zicht op zee! We vinden dat we het na 1,5 maand wel verdiend hebben om even de toerist uit te hangen...

In de namiddag hebben we nog het een en ander grappige dingen meegmaakt maar dat zal ik wel vertellen als ik terug in Belgie ben want anders zou het hier te uitgebreid worden....

Enkele huwelijksaanzoeken, tractaties, apen en zandstranden later was het tijd om terug te keren naar Buea. Om 16uur werden we op de universiteit van Buea verwacht om foto’s te gaan maken van Sister Evelyn in haar graduationkleed (geen idée hoe zo een kleed noemt).

‘S avonds zijn we gaan logeren bij de zusters in een ander klooster in Buea. Een heerlijke warm doucheke deed enorm veel deugd! (Dit was de eerste keer sinds ons verblijf in Kameroen dat we konden douchen met warm stromend water!!!)

17 december: Buea

Vandaag was de grote dag voor Sister Evelyn. Naar dit moment kijkt ze al heel lang naar uit en ze studeert natuurlijk maar 1 keer af met blanke in haar gezelschap!

Na een stevig ontbijt konden we op zoek gaan naar een taxi. Maar na een half uur wachten was er nog steeds g een taxi komen opdagen... Dan maar een stuk(je) wandelen maar dat viel tegen want het ging bergop! Na een half uur wachten en een half uur wandelen konden we eindelijk een taxi te pakken krijgen die ons zou afzetten voor de universiteit van Buea. Maar we moesten hem wel meer betalen aangezien het heel druk was in het centrum wegens de graduation....

We waren al grandioos te laat aangekomen op de universiteit wegens het niet vinden van een taxi en wegens de drukte en dan moesten we sister Evelyn ook nog eens zoeken. Wat ons op viel is dat de Universiteit heel Amerikaans leek en de afstuderen zelf ook op Amerikaanse manier gebneurt. Wel tof om eens mee te maken! Er stond een hele rij genodigden aan te schuiven om binnen te geraken in de zaal waar het door zou gaan maar ze was even vergeten dat ze nog maar 1 uitnodiging voor ons had. We zeiden haar dat we wel zouden meevolgen van buiten maar dit wou ze natuurlijk niet. Op aandringen van de zuster hebben we dan maar veel moeite gedaan om binnen te geraken (en het is gelukt). Lang verhaal... uiteindelijk moesten we dan ook nog op de voorbehouden plaatsen voor eregasten gaan zitten (dit enkel en alleen omwille van onze blanke huidskleur...).

De ceremonie heeft enkele uren geduurd. Nadien mochten we, met de familie van de 7 afgestudeerde zuster, samen genieten van een feestmaal. Ge-wel-dig lekker! (niet te geloven hoe goed sommige dingen kunnen smaken ondertussen)

Na het avondeten wilden we toch proberen om met een nachtrit terug naar Bamenda te gaan. De zusters zeiden eerst dat dit onmogelijk ging zijn omdat we niet gereserveerd hadden en er heel veel mensen maar huis zouden reizen nu de graduation erop zit. De broer van Sister Evelyn, Linus, ging mee met ons om toch te proberen een nachtrit te regelen. Bij de ene busmaatschappij waren er geen plaatsen meer vrij, bij de andere gelukkig nog wel. Hij regelde voor ons dat we naast de chauffeur mochten zitten. Dit zijn echt de beste plaatsen die je maar kunt krijgen!

Rond 22uur vertrokken we weer richting Bamenda...

18 december: Buea à Shisong

Na een slapeloze nacht kwamen we om 5uur aan in Bamenda. We wilden zo snel mogelijk een busje zien te strikken dat naar Kumbo reed omdat het zeer koud is ‘s nachts in deze regio. Om 7uur vertrokken we dan richting Kumbo. Weer hebben we niet kunnen slapen onderweg omdat onze chauffeur nogal wild reed op deze slechte wegen...

Rond half 12 waren we eindelijk in Shisong. Tijd om Karlien en Elise te gaan opzoeken want daar zouden we nog 2 nachten bljven slapen. Weer zijn Thea en ik niet gaan slapen omdat we anders nog meer moe zouden zijn... In de namiddag gingen Thea en ik naar de markt in Kumbo en op zoek naar een internetcafe dat open was. Maar helaas zonder success aangezien e rook geen elektriciteit was....

Om 18uur hadden we met Elise afgesproken in Kumbo om iets te gaan eten; heerlijke ‘verse’ vis en frietjes. En rond 21uur vonden wij he toch wel hoog tijd om te gaan slapen aangezien we al meer dan 36uur wakker waren....

19 december: trouw in Shisong

De reden van ons verblijf in Shisong was de trouw van Geraldine haar jongere broer. Geraldine is de gastmama van Karlien en Elise. We moesten eerst naar de mis en daarna mochten we ook naar het feest gaan. Er ware nook wel verschillen met de andere trouw waar we heen geweest zijn. De ;is was sneller gedaan; het trouwfeest was buiten en er was veel meer eten en drinken voorzien. Maar natuurlijk heb je bij ons in Belgie ook verschillen in trouwfeesten...

Wist je dat:

- Ze denken dat wij, Belgen, thuis allemaal een meid hebben…

- We nog steeds niet beseffen dat het bijna Kerstmis is..

- Zowel begin januari als eind januari bezoek krijgen uit België!

- We al langer dan een week zonder elektriciteit zitten en ook enkele dagen geen stromend water hadden….

- Ik niet alleen succes heb bij de muggen maar ook bij ‘midges’ (ofzoiets). Dit zijn kleine vliegjes die je eerst een kleine bloeduitstorting zuigen waarna deze verandert in een ongelooflijk irriterende beet....

- ze nog elke dag aan ons vragen of Thea en ik een tweeling zijn...

- Nieuwjaar enkel gevierd word in het Franstalig gedeelte van Kameroen.... Maar met Kerstmis vieren ze blijkbaar eens zo hard.

- We nog steeds niet het gevoel hebben dat het bijna kerstmis is....

- ............

p.s.; mijn excuses als er foutjes in het blogbericht staan. Het is niet handig om te typen op een qwerty toetsenbord en ik begin ook al in het Engels te denken....

Groetjes, Sarah

Alvast een zalig kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar aan iedereen !!