30 november: de eerste maand zit erop!

Vandaag was de eerste dag dat ik wat in ‘weerstand’ zat. Het was de eerste keer dat ik de enige ‘nurse on duty’ was. Bijna alle verantwoordelijk kwam op mijn schouders terecht. Ik moest zorgen dat de medicatie op tijd uitgedeeld werd, dat de infusen tijdig vervangen werden, moest alleen de bedden maken, moest de baby’s wassen, deed prenatale consultaties, moest patiënten ontslagen uit het health center…. Het was een hele drukke dag en het leek alsof ik vandaag alleen maar slechte commentaar kreeg van de zuster die een oogje in het zeil houd. Ze bedoelt dit waarschijnlijk allemaal heel goed maar ik voelde me even de domme blanke… Niet dat dit zo is maar hun manier van werken is soms zo anders en afgestemd op hun hoeveelheid aan medisch materiaal dat ik hier nog aan moet wennen om op deze manier te werken. Ik had ook het gevoel dat ik niets meer bij leerde. Medicatie uitdelen had ik al onder de knie; bedden maken is bijna hetzelfde als in België; ik had al meermaals baby’s gewassen op hun manier…..

In de namiddag zijn we nog iets gaan drinken met een collega van Thea, Miss Juliette.

’S avonds kregen we pufpuf met cornpap te eten. Pufpuf is vergelijkbaar met smoutebollen, alleen niet zo zwaar. Cornpap is even lopend als warme pudding maar smaakt nogal zuur en ziet eruit als behangerslijm…. (Als we enkele klontjes suiker toevoegen krijgen we een half kommetje binnen… J)

1 december: Staff meeting

Op de eerste dag van de laatste maand van 2011 was het staff meeting in het health center. Dit is de eerste meeting sinds ik hier ben. Ik werd officieel welkom geheten door mijn collega’s. Iedereen mocht agendapunten aanbrengen maar de vergadering kwam moeizaam op gang. Hét agendapunt van deze maand was, uiteraard, het kerstfeestje. We moesten allemaal een naam trekken en voor deze persoon moeten we een cadeautje kopen. Ik moet een cadeautje kopen voor zuster Renata, de matrone van het Health Center. Geen idee wat ik voor haar kan kopen… Ook werd de taakverdeling opgesteld: de vrouwen moeten zorgen voor het eten en de mannen zorgen voor het drinken. Mijn vrouwelijke collega’s hebben me al uitgenodigd om samen met hen typisch Afrikaans te koken.

In de namiddag was het ‘sports afternoon’. We hadden de studenten beloofd dat we zouden meedoen maar toen we aankwamen aan het sportveld bleek dat de studenten al gaan joggen waren in de bergen. Wij vonden het allesinds niet erg dat ze al vertrokken waren want joggen in de bergen leek ons net iets te vermoeiend… Toen alle studenten terug waren begonnen we met enkele kinderen met de bal te spelen en al snel moesten we beginnen dansen en waren we aan het meedoen in een spelletje. Wat wel grappig was want zelfs hun spelletjes hebben met Jezus en God te maken! Daar stonden we dan, heilig als we zijn….

2 december: werken + ‘adoration mass’ + bezoekje bij madame Thérèsia!

Weer was ik de enige ‘nurse on duty’. De dagindeling zag er weer hetzelfde uit als anders. Omdat Thea geen les had is ze mij komen vergezellen in het health center. Ik moest een infuusje prikken bij een kindje en ik denk dat Thea toen al een beetje spijt had dat ze was komen kijken. Het kindje zag me nog maar aankomen en het was al aan het brullen. Ik zat van de eerste keer in het adertje maar het kindje had vooral schrik omdat ik én een wit uniform aanhad én blank ben. De zuster en de mama van het kindje moesten er eens goed mee lachen.

In de namiddag moesten we, samen met de rest van het personeel van het health center, een uurtje naar de kapel om te bidden: ‘adoration mass’. Tijdens de mis zongen we mee met de staff en de zusters en hebben ze gebeden met de rozenkrans. Het leek net een sekte en wij moesten alvast moeite doen om ons wakker te houden…. Na de mis vroeg Sister Lucy ons of wij in België ook altijd rokken en kleedjes dragen want ze vond het echt mooi en ze zei dat we er als echte vrouwen uitzien. Volgens mij wou ze die vraag al lang stellen J

Daarna gingen we samen met een collega, Jasenta, op babybezoek bij madame Thérèsia. Ze haalde haar trouwfoto’s boven en al snel begon het donker te worden. Tijd om trug naar huis te gaan dus.

3 december: rustdag !

Omdat we de komende week en de komende maand al zoveel op de planning hebben staan vonden wij dat we een rustdag verdiend hebben. In de voormiddag hebben we eens geprobeerd om uit te slapen maar de Kameroeners staan samen met de kippen op en maken al vroeg lawaai. Wij waren dus ook weer vroeg wakker… In de voormiddag hebben we er eens werk van gemaakt om ons huisje te poetsen en daarna hebben we genoten van de zon. Hier schijnt de zon voornamelijk in de voormiddag en vanaf de namiddag begint het al af te koelen. Tegen de middag kwamen de meisjes, die in het klooster werken, ons vergezellen. Ze vinden het geweldig om foto’s te bekijken op onze laptops en te poseren voor de camera. Omdat zowel zij als wij niet wisten wat te doen heb ik ze mijn haar laten vlechten. Met hand en tand hebben Thea en ik moeten uitleggen welke soort vlechtjes ik wou. Uiteindelijk is het ‘rasta’ geworden. Na ongeveer 1,5uur vlechten waren ze klaar en het resultaat mag er best wezen. Na het vlechten was het tijd om te gaan eten bij de zusters. Hun gezicht was echt geld waard toen ze zagen dat ik mijn haar heb laten vlechten!

In de namiddag zijn we naar de kleermaakster van het dorp gegaan. De zusters hadden iemand stof laten kopen voor ons zodat we ons eigen traditioneel kleed konden laten maken voor het trouwfeest waar we zaterdag heengaan. Het was tijd om een modelletje te kiezen! We namen zuster Renata mee om zeker te zijn dat we de juiste prijs zouden betalen en ook om haar goedkeuring (want vele modelletjes waaruit we konden kiezen zouden nooit goedgekeurd worden door de zusters vrees ik…).

4 december: Mis + market day + ‘op stap’

De mis begon al om 7uur. Dit komt doordat het vandaag market day is! Om de 8dagen is het markt in het dorp. Vandaag viel de markt op zondag wat wil zeggen dat volgende week de markt op maandag valt. De mis werd opgedragen aan de zusters van de Sint-Franciscus orde (dit zijn de zusters waar wij verblijven). Deze orde viert deze week hun 75jarige aanwezigheid in Kameroen. Samen met de staff van het Health Center dansten we achter de zusters aan in de mis. Uiteraard vond iedereen dit geweldig..

Samen met miss Juliette, de collega van Thea, gingen we naar de markt. Zij hielp ons met de prijzen van de dingen die we wilden kopen: worteltjes, ananas, appelsienen, ground nuts… Allemaal superlekker hier!

In de namiddag moest ik naar een bijeenkomst van het health center. Thea ging met me mee omdat ik niet juist wist wat ik moest gaan doen en hoelang dit zou duren. Daar kregen we palmwine te drinken, maar deze keer de zoete en dus ook lekkerdere versie te drinken. Na de bijeenkomst zijn we nog maar eens naar de markt geweest maar deze keer met twee van mijn collega’s: Jasenta en Victorine. Toen we op de markt aankwamen was het al na 16uur en dat was duidelijk te merken aan de hoeveelheid dronkaards die daar rondliepen. De mannen zijn beginnen met drinken net na de mis om door te gaan tot in de vroege uurtjes. En met 65 cl’ers kan dit nogal hard aankomen. Overal werden we nageroepen dat we in de bar iets moesten komen drinken maar we moesten gewoon doorlopen en doen alsof we hen niet hoorden.

Maar omdat Jasenta in een bar binnenging konden we niet anders dan haar te volgen. Daar moesten we cornbeer proeven; echt geen aanrader!

’S Avonds zouden we op stap gaan met Jasenta, mijn collega. Maar doordat de meisjes niet op tijd voor eten gezorgd hadden waren we niet optijd op onze afspraak. Jasenta was dus al vertrokken. We hoopten dat ze in de bar van madame Victorine ging zijn maar toen we daar aankwamen bleek dat ze haar niet gezien hadden. Madame Victorine zei dat ze wellicht in de andere bar zou zitten maar deze ligt net iets om daar in de donker te voet heen te wandelen. We hebben dan maar iets gedronken in de bar van Madama Victorine. Zij was heel blij ons te zien en we moesten dan mee gaan dansen met haar. Jammer genoeg zaten er in deze bar alleen maar oudere mannen (lees: niet van onze leeftijd). Ze vonden het zo geweldig dat wij aan het dansen waren dat ze mee kwamen dansen maar dit vonden wij dan weer niet geweldig. Want zoals ik eerder al zei: hier dansen ze nogal lijflijk….

Toen we terug naar ons huisje gingen was het al na 21uur (wat voor ons al laat is hier…). In het dorp waren ze nog druk aan het feesten want het was niet zomaar een zondag, ze noemden deze dag ‘semi-Christmas’ of ‘little Christmas’.

5 december: Werken + op stap

Vandaag stond ik er echt helemaal alleen voor. De zuster die me met raad en daad bijstond op de andere dagen zat in Bamenda. Het was een drukke dag maar het is me gelukt! De matrone van het ziekenhuis, Zuster Renata, was fier op mij dat ik zo goed mijn plan kan trekken na een maand daar te werken. Zalig.

In de namiddag hebben we niet veel meer gedaan want we moesten nog bekomen van de drukke zondag. Het was weer tijd om de was te doen maar veel spectaculairs heb ik daar niet over te vertellen..

Omdat we de avond ervoor niet met Jasenta zijn kunnen uitgaan wilde we het goedmaken en zijn we haar na het avondeten gaan opzoeken. Ze was heel blij ons te zien en nam ons mee naar de OAU bar in Djottin. In de bar was er wel elektriciteit door de generator. Hierdoor konden we naar tv kijken en zagen we enkele clipjes van typisch Kameroenese muziek maar ook Nigeriaanse muziek en zeker niet te vergeten; Westlife!

6 december: werken + laatste dag van de festiviteiten

Sister Lucy was terug van Bamenda, gelukkig maar zo moest ik niet al het werk alleen doen. Thea moest geen lesgeven omwille van de examenperiode en kwam kijken in het Health center. Al snel moest ze mee gaan kijken naar een besnijdenis die we nog moesten doen. Omdat ik de zuster moest ‘assisteren’ heeft Thea alles gefilmd.

In de voormiddag zijn we ook de primary school gaan bezoeken. Zij waren heel blij ons te zien en hebben ons gevraagd of we na de kerstvakantie eens naar de lessen willen komen kijken en misschien zelfs enkele uurtjes willen lesgeven. We werden omsingeld door tientallen kindjes die ons een handje wilde geven. Ook werden we door de leerkrachten ondervraagd, oa of we al getrouwd zijn... Deze vraag krijgen we nogal vaak te horen.

In de namiddag gingen we kijken naar de laatste festiviteiten in het paleis. Het was de laatste dag van de death celebration. De nieuwe sub-fon zou voor de eerste keer in het openbaar vertoond worden. Het was een hele ceremonie waar wij niet zoveel van begrepen aangezien het in hun dialect was en wij dit nog niet verstaan...

Tijdens het avondeten vertelden we dat het vandaag een speciale dag was in Belgie: Sinterklaas! We hebben aan de zusters uitgelegd wat dit inhield en ze vonden het zo geweldig dat ze er zelf een flesje wijn voor open deden. Als het feest is in Belgie moeten we dat hier ook vieren zeiden ze. Speciaal voor hun hebben Thea en ik ons dan ook gewaagd aan een Sinterklaasliedje. Volgens mij was het de eerste keer dat ze ‘zie ginds komt de stoomboot’ hoorden. ;-)

Zonnige groetjes !!

Sarah

Wist je dat:

- We deze week al meerder keren gehoord hebben dat we gekroond gaan worden tot ‘koninginnen’ aan het einde van ons verblijf. Dit wil zeggen dat we belangrijke mensen zijn en we niet met de hand mogen gegroet worden…

- De zusters beginnen los te komen; lacheeee!

- We Nigeriaanse muziek echt leuk vinden en vooral dan dat ene liedje van P square wat ze hier zo vaak draaien..

- Er 1 meisje is dat altijd ‘got to love you’ zingt en dit enkel als wij voorbij wandelen omdat we eens zijn beginnen meezingen met haar ;-)

- Als ik aan het werk ben ze mijn ook ‘zuster’ noemen….

- Ik hier nooit vast slaap… dit komt onder andere doordat de honden van de priesters het oh-zo-leuk vinden om elke nacht een dik half uur te blaffen J

- Een zuster een slang gedood heeft naast het klooster en dus op enkele meters van ons huis…. (Wij zijn alvast op onze hoede!)

- Overal waar we op bezoek gaan we moeten eten (ook al hebben we die dag al 4 keer warm gegeten…)

- Iedereen denkt dat onze moedertaal Frans is.

- We al enkele woordjes Noni kunnen. Dit is het plaatselijke dialect van Djottin.
Buujiwale = goedemorgen; Budjimwale = goeieavond; tontai = welkom

- We ’s morgens meestal brood eten als we geluk hebben en ’s middags en ’s avonds altijd warm eten. (Het is moeilijk om te geloven misschien maar een stuk brood smaakt echt na al dat warm eten!)

- Ze al heel vaak aan ons gevraagd hebben of we getrouwd zijn.

- De elektriciteit weer niet werkt in ons huisje... de generator kan het niet meer aan dus zitten we alweer 2dagen zonder elektriciteit. lang leve de ‘bushlamp’!