25, 26 en 27 november: weekendje Bafut!

Zoals ik in mijn vorige blogbericht al schreef zijn we naar Bafut gegaan dit weekend. Nadat we het internetcafé onveilig gemaakt hadden zijn we richting Bafut vertrokken. We zijn nog even langst de drukke ‘winkelstraat’ van Bamenda gewandeld om dan een taxi te nemen richting Bafut. Met 10 personen in een taxi! Dit was ons record tot nu toe: Jasper, Paulien, Thea en ik zaten met 4 vanachter; op de passagiersstoel zaten 2 volwassenen en 2 kinderen en, jawel, op de bestuurdersstoel zaten ook 2 personen.

Toen we aankwamen in Bafut ontmoeten we het gastgezin van Jasper en Paulien. Dit was ook primitief maar ze hadden wel elektriciteit en een gewone wc. De ‘ouders’ van J en P hadden eten gemaakt voor ons: gebakken sprinkhanen als voorgerecht en spaghetti met ei als hoofdgerecht. Toen Paulien zei dat de papa speciaal voor ons sprinkhanen gekocht had om te eten draaide mijn maag al een beetje om bij het gedacht… Tot nu toe had ik al alles geprobeerd dus ik vond dat ik ook hiervoor maar een poging moest wagen. Verstand op nul en knabbelen maar! Op zich smaakte het niet zo slecht maar ik heb het toch maar bij eentje gehouden.

Na het eten zijn we naar een plaatselijke cafétje geweest om mijn verjaardag nog wat te vieren. In het begin was er geen muziek omdat de elektriciteit was uitgevallen maar het duurde niet lang vooraleer de muziek goed luid stond. Tijd om een stapje in de wereld te zetten! Paulien beet de spits af en begon te dansen. Wij vonden dat we niet mochten onderdoen en wilden de Afrikanen eens laten zien dat wij ook kunnen dansen. Uiteraard hadden we veel bekijks en werden Paulien, Thea en ik van boven tot onder gekeurd. Als snel bleek dat we goedgekeurd waren want eens het feestje op gang was waren de jongens niet meer van ons af te slaan… Best wel grappig maar ook raar want ze dansen hier nogal heel lijflijk en dat zijn wij niet gewoon.

Op zaterdag wilden we nog eens een poging doen om op internet te gaan maar toen we in Sajocah aankwamen bleek dat de man van het internetcafé er niet was. Paulien en Jasper gaven ons dan maar een kleine rondleiding door Sajocah, dit is een revalidatiecentrum voor volwassenen en kinderen. Thea en ik verschoten ervan dat dit centrum zo groot is.

In de namiddag werden we meegevraagd naar een begrafenis. Dit klinkt inderdaad een beetje vreemd maar hier wordt dit gevierd met traditionele dansers. Thea en ik wilden dit wel zien omdat we hoopten andere juju’s te zien dan in Djottin. Paulien en Jasper hadden nog geen juju’s gezien en wij vonden het dan ook de ideale moment om hen te introduceren in de wereld van de juju’s!
Nadien zijn we nog iets gaan drinken in een cafétje. We werden getrakteerd door een oude man (die al behoorlijk wat gedronken had). Hij zei tegen Jasper dat hij zijn vrouwen goed moest verzorgen. ;-)

’S avonds gingen we samen met Jasper en Paulien water halen aan de bron. Het was leuk om te zien dat zij al een bidon met water op hun hoofd kunnen dragen, wel nog met de handen maar wij vonden het al een hele prestatie. Chapeau!

Op zondag was het weer vroeg dag. Samen met de opkomende zon vertrokken Thea en ik richting Djottin. Met de moto, een taxi, een busje en opnieuw een taxi kwamen we na 4uur reizen aan in Djottin. De mis was nog niet gedaan dus we moesten nog wachten tot de zusters terug waren want zij hadden de sleutel van ons huisje. Zuster Renata kon niet geloven dat we zo vroeg terug waren van Bafut. Het kon niet zijn dat we die ochtend vertrokken waren, en toch was het zo! Dat is natuurlijk het voordeel als blanke: iedereen wilt je in zijn auto of busje omdat ze weten dat je geld hebt… Natuurlijk kan je dit ook als nadeel bekijken want je hebt onmiddellijk een tiental mensen om je heen staan als je uit een auto stapt…. In de namiddag hebben we niet veel meer gedaan: geslapen, wat voor school gewerkt en gegeten.

28 november: Happy Birthday to me!

Gisteren was de eerste dat ik alleen moest werken in het health center. Er was geen nurse die me zou bijstaan. Toen ik aankwam in het health center begon Zuster Renata spontaan voor mij te zinge, ik verschoot wel want had dit niet verwacht... Enkele weken geleden had ze gevraagd wanneer we verjaren maar ik had hier al niet meer aangedacht en ik had zeker niet verwacht dat ze het zou onthouden hebben!

Toen ik het verslag van de nachtdienst keek zag ik dat madame Theresia (onze gastmama) was bevallen van een flinke zoon, 3400g! Net niet op mijn verjaardag maar wel bijna. Ik kreeg de eer om haar 4^e kindje als eerste te wassen. Het was een drukke dag in het health center: kindjes wassen, bedden maken, medicatie uitdelen, prenatale consultaties, wondes verzorgen.. Ik moest het bijna allemaal alleen doen maar gelukkig was Zuster Suzy er om mij te helpen.

In de namiddag kwamen de meisjes, die in het klooster werken, me spontaan een gelukkige verjaardag wensen. Ze krijgen les van Thea en zij had het hen verteld. Ook kwamen de zusters een voor een naar mij om me proficiat te wensen.

Savonds zijn we even naar het health center gegaan om te kijken of we onze laptops konden opladen. De generator van de Zusters is kapot en dit wil zeggen dat we al 2 dagen zonder elektriciteit zitten... Omdat het al laat werd gingen we maar snel eten bij de zusters. Die zaten ons al op te wachten, een beetje vreemd want normaal beginnen ze al te eten zonder ons. Na het gebed begonnen ze allemaal voor mij te zingen, echt geweldig! Er werd gedanst en gezongen voor mij en omdat het feest was kregen we frisdrank! Ook hadden ze speciaal voor mij koekjes gemaakt en een verjaardagskaart ineen gestoken.

Ik vreesde eerst een beetje dat mijn verjaardag niet gevierd zou worden hier maar achteraf ben ik wel blij dat ik eens een verjaardag in een ander land heb meegemaakt! Deze verjaardag was echt uniek. De eerste keer dat ik mijn verjaardag vier in de zon! Zalig...

Groetjes,

Sarah