Dag 12: Shisong: Internet !!!!!

Na onze dag in Shisong (de dag waarop we internet hadden) was het tijd om terug te keren naar Djottin. Van de markt in Kumbo moesten we terug naar Tobin geraken, dit is de plaats waar we moeten overstappen van taxi om naar Djottin te geraken. Maar er was iets misgelopen in de communicatie en kwamen op het verkeerde punt terecht. Dan maar opnieuw de taxi nemen en deze keer in de juiste richting! In Tobin zou onze chauffeur ons terug komen halen met de moto. Hij ging ons bellen als hij er was maar we waren vergeten te zeggen dat wij MTN (de Kameroenese proximus) hebben en we dus misschien slecht bereikbaar zijn… We waren te vroeg in Tobin en besloten iets te gaan drinken in een bar. Een frisdrankje en een pintje! Toen we ons drinken kregen verschoten we wel een beetje… 65cl frisdrank en 65cl bier. Van deze grote hoeveelheden drank waren we nog niet op de hoogte :p Gelukkig was onze chauffeur te laat en hadden we genoeg tijd om dit op te drinken.

De terugreis naar Djottin was nogal een rit! Thea en ik samen vanachter op een moto, en dit voor ongeveer 1uur bergop, bergaf, bergop, bergaf…. Ik was blij toen we terug in Djottin waren want mijn bil- en buikspieren deden pijn van op de moto te zitten :-p !

Dag 13: Schooluitstap – Nkor

Op zondag hadden we een schooluitstap met de catholic school, dit is de school waar Thea les geeft. Om het einde van de catholic education week te vieren gingen we naar Nkor. Daar vond een handbal- en voetbalwedstrijd tussen de catholic school van Djottin en die van Nkor plaats.

Om 6u30 zouden we vertrekken richting Nkor, maar weeral bleek dit niet het geval te zijn ;-) Het vervoer van de kinderen was blijkbaar niet zo goed geregeld. Er waren maar 2 jeeps voor ongeveer 60 personen. En je kan je misschien al voorstellen wat dat geeft in Afrika…. Inderdaad, in de jeep waar wij in zaten werden ongeveer 30 studenten in de laadbak geduwd. De zusters zeiden dat ze niet moesten klagen want er was nog heel veel plaats over. Thea en ik stonden met open mond te kijken! Wij hadden dan eigenlijk nog geluk dat we met 4 op de achterbank geplet mochten zitten voor een rit van 2uur in plaats van in de laadbak met 30 man. Maar de studenten vonden het precies niet zo erg en zongen de hele rit, onder andere ook waka waka van Shakira! (de originele versie is wel van een Kameroenese band ;-)!) Het uitzicht was echt prachtig! Het is echt onvoorstelbaar hoe mooi het hier is!

Tegen 9uur kwamen we aan in Nkor en uiteraard moesten we eerst naar de mis. Thea en ik waren wel benieuwd. In de mis was duidelijk te zien dat er studenten van twee verschillende scholen zaten. Dit zagen we aan de verschillende uniformen. De mis heeft 3,5uur geduurd (ja, nog langer dan in Djottin), maar de zusters vonden ook wel dat het echt te lang geduurd heeft. Er werd voedsel geofferd door 12 verschillende families uit het dorp en elke familie moest apart naar voren komen, dansen en zingen.

Ook de studenten hebben gedanst en toen zei zuster Evelyn ineens tegen mij dat Thea en ik ook mee moesten gaan dansen. Achter haar en zuster Alma aan. Wel grappig want we hadden dit totaal niet verwacht. Dus wij deden dit dan maar. Iedereen vond het geweldig om te zien dat de blanke in de mis aan het dansen waren, echt zalig!

Na de mis gingen we met de zusters mee naar een markt in een ander dorpje, Lassin. Dit was een hele grote en drukke markt. En zo te zien hadden ze er nog niet veel blanken gezien want we waren precies een attractie. Op onze terugweg naar Nkor stopte onze chauffeur langst de weg. Daar stond een man die net een slang gedood had, blijkbaar nogal een giftige soort. De slang was ongeveer 1,5 meter lang! We hadden er eigenlijk nog niet bij nagedacht dat hier daadwerkelijk slangen zitten, maar nu zijn we wel op onze hoede…

Terug in Nkor moesten de studenten nog beginnen aan de wedstrijden. Het handbalteam, de meisjes, waren grandioos verloren. Het voetbalteam, de jongens, waren gewonnen!

Het was weer laat en al donker toen we terug naar Djottin gingen. ’ S Avonds tijdens het eten zei zuster Alma ineens dat ze genoten had hoe ze mij en Thea had zien lachen naast het voetbalveld ’s namiddags. En het grappige is dat Thea en ik het toen hadden over de jongens van het voetbalteam…. Haha, oepsie! (Niet dat ze zo knap zijn hoor…)

Dag 14: werkdag

Dagindeling:

- Bidden

- Medicatie uitdelen

- Bedden opmaken

- Baby’s wassen

- Consultaties doen

Zo ziet de dagindeling van mijn werkdag eruit. Ik moet werken van 7u tot 14u maar meestal zit het werk er al op om 9u. En dan is het gewoon zitten en wachten tot er opnames of bevallingen zijn.

Avitus, de verpleger waar ik mee samen werk, zei ineens tegen mij dat er iemand ging bevallen. We gingen dus snel naar de materniteit. Jasenta, de verpleegster, was er al. Ze was wel een beetje in paniek omdat de vrouw nog maar net binnen gekomen was en al direct moest bevallen. Het ging dus allemaal heel snel en heb dan ook maar gewoon gekeken naar de bevalling. Een flinke meid van 3400gr werd geboren!

’S Avonds moesten we even naar school omdat Thea beloofd had aan een leerkracht hem te helpen met iets en omdat ik niets te doen had ging ik maar even mee. Hij wist ons te vertellen dat er nu al waterschaarste heerst in het dorp en het droogseizoen is nog maar net begonnen…… Dat beloofd…

Dag 15: werkdag

In het health center was er niet veel werk, jammer… Sister Lucy, die naast zuster ook verpleegster is, vertelde mij dat er niet veel werk meer is in het health center sinds er in de omliggende dorpjes ook health centers zijn gekomen. Hopelijk mag ik eens een dagje in het ziekenhuis van Shisong of Njinikom gaan meedraaien. Dit zijn grotere ziekenhuizen en dus ook meer kans op bevallingen!

In de namiddag zijn we een wandelingetje gaan maken in het dorp en even langst onze ‘gastfamilie’ gepasseerd. ’S Avonds was het weer tijd om het thuisfront op de hoogte te brengen van mijn bezigheden. Papa vroeg direct of ik al heimwee heb, maar dit is nog niet het geval! Gelukkig maar want anders zouden de komende maanden nog heel lang duren.

Dag 16: werkdag

Sister Lucy en Jasenta gingen een ingreep doen vandaag. Een meisje van 4 maanden oud had een pijnlijk en gezwollen borstje, een borstabcess dus. Ze wilden het probleem verhelpen dus maakte ze een klein sneetje zodat ze het pus konden verwijderen, maar dit gebeurde zonder verdoving. Uiteraard deed dit heel veel pijn en kindje lag dan ook heel hard te wenen. Ik vond het heel erg om te zien maar ik kon natuurlijk niet meer weg eenmaal ik aan het kijken was…

Daarna was er nog een opname van een meisje van 15 jaar met abdominale pijn. Omdat we niet onmiddellijk wisten wat er aan de hand was deden ze een echografie bij haar. Daaruit bleek dat ze 8 weken zwanger was. Inderdaad was, want even later bleek dat het meisje op school medicatie had ingenomen om een abortie uit te lokken. Deze medicatie veroorzaakte de abdominale pijn. Je moet weten dat het in Kameroen, en vooral in deze provincie, verboden is om abortussen uit te voeren. Er staan gevangenisstraffen op maar voor dit meisje had het geen gevolgen, behalve dan dat iedereen heel kwaad was op haar…

’S avonds kwamen de meisjes die naast ons wonen langst om uitleg te vragen over de les Frans die Thea eerder die dag gegeven had. Daarna wilde ze ons leren dansen op z’n Afrikaans, best wel grappig! Wij besloten om hen ook wat te leren: de vogeltjesdans en de macarena! ;-)

Dag 17: werkdag

Vandaag werkte ik samen met Victorine, dit was de eerste keer dat ik met haar mocht werken. Echt een toffe!

Ik mocht van haar de kleintjes op de materniteit gaan wassen, uiteraard op z’n Afrikaans. Dit was wel leuk om te doen want van Avitus, de verpleger waar ik meestal mee samen werk, heb ik dit nog niet mogen doen. Omdat ze vond dat ik snel klaar was mocht ik nog een spuitje zetten bij een kindje. Daaruit bleek nog maar is dat zwarte mensen een dikkere en taaiere huid hebben.. Daarna gingen we samen eten in de cafetaria van het health center: rijst met bonen en papaya.

In de namiddag gingen we naar de sportles van de studenten kijken, maar veel les werd er niet gegeven want de leerkracht was nergens te bespeuren. Enkele studenten willen dat we ons een sportoutfit kopen zodat we elke donderdag met hen mee kunnen handballen. En dit zien we wel zitten ;-)

Na de sportles zijn we naar het dorp gegaan. Sinds gisteren (dag 16) is er elke dag feest in het paleis en dit gedurende 3 weken. De ‘rechterhand’ van de fon is gestorven en gedurende deze drie weken vieren ze zowel het overlijden van deze man als de bekroning van zijn opvolger. Gedurende drie weken krijgen de mensen gratis palmwijn in het paleis en vanaf dat de zon ondergaat komen er juju’s naar buiten, dit zijn traditionele dansers in speciale gewaden. Victorine, de verpleegster, had ons uitgenodigd om naar haar café te komen zodat we samen naar de juju’s konden kijken. Victorine is verpleegster, heeft een café en verkoopt olie: dit allemaal om rond te komen…

Zoals ik in mijn vorig blogbericht al zei is het de bedoeling dat je gehurkt gaat zitten wanneer er een juju nadert, dit uit respect. Wanneer je dit niet doet mag de juju je slagen.

Dag 18: werken

Vannacht heb ik niet goed geslapen. De hond, Whisky, vond het nodig om midden in de nacht te beginnen blaffen. Ook krijgen we beiden een beetje last van de malariapillen die we nemen: rusteloze nachten, rare dromen (ik heb gelukkig nog geen echte nachtmerries gehad), ….

Zoals elke ochtend vroegen de zuster hoe we hadden geslapen dus ik zei dat ik niet goed geslapen had waarop ze begonnen te lachen en zeiden dat dit kwam omdat we juju’s gezien hebben. (Oke, die kans zit er ook wel in want ze zijn nogal eng..)

In het health center viel er niet veel te beleven: bidden, medicatie uitdelen, bedden maken en kindjes wassen.

In de namiddag was het markt in Djottin en dit betekende dat er veel juju’s zouden zijn. Zuster Immaculate ging met ons mee naar de markt, maar ineens waren we haar kwijt. Er kwam een juju op ons af en zij had hier zoveel schrik van dat ze zo hard was gaan lopen at ik haar zelfs niet kon volgen…

Na de markt wilden we nog iets gaan drinken in het café van Victorine. De zuster ging al terug naar het klooster. We wisten niet goed of de zusters het zouden appreciëren als we een pintje bestelden dus we waren braaf en dronken een frisdrankje. Maar omdat het vrijdag was en we beseften dat al onze vrienden ’s avonds op café zouden gaan kregen we meer en meer zin in een pintje… Na een kort overleg met Thea ging binnen even polsen bij de man van Victorine of het oké was als we twee pintjes meenamen naar het huisje zodat we die daar konden leegdrinken (uiteraard zonder dat de zusters dit weten). We zouden dan de dag erna de flessen gaan terug brengen. Ze vonden het wel grappig dat we dit kwamen vragen maar zoals we verwacht hadden was dit geen enkel probleem!

Ons tweede Afrikaans biertje werd werkelijkheid, heerlijk!

Dag 19: Rustdag! (of dat dachten we toch…)

Het klonk ons zo goed in de oren: uitslapen. Maar het was te mooi om waar te zijn want ons ritme is al helemaal aangepast en om 7u30 waren we klaarwakker.

In de voormiddag hebben we niet veel gedaan: de was, dagboek aanvullen, blog schrijven, foto’s selecteren, ….

Na het middageten wilden we snel de bierflessen gaan terugbrengen naar het café. We moesten op tijd terug zijn want hadden aan de meisjes beloofd om hun toneeltje te filmen. We waren nog maar net vertrokken richting het dorp en we kwamen de ‘landlord’ al tegen. Hij is iedere keer opnieuw zo enthousiast om ons te zien en wou heel graag ons meenemen naar het paleis. We dachten dat het onbeleefd was als we dit zouden afwijzen dus gingen maar mee. Onderweg naar het paleis was hij het liedje ‘que sera, sera’ aan het zingen, maar hij maakte er zijn eigen versie van en dacht dat het over mij ging. Hij zong dus ‘hey Sarah, Sarah’… Best wel grappig. We hadden wel de indruk dat hij al wat gedronken had want hij rook een beetje naar het bier. We zeiden hem dat we even moesten passeren langst de bar van Victorine en daarna verder konden gaan, maar vanaf toen begon hij heel vevelend te doen. De mensen die ons een hand wilden geven en ons wilden begroeten begon hij af te snauwen. Volgens hem waren ze allemaal zat. Omdat alle mensen hier zo blij zijn ons te zien en wij beleefd willen zijn gaven we hen toch een hand gaven, toen begon hij te roepen tegen ons. Alle mensen keken nogal raar naar hem en wij voelden ons niet meer op ons gemak. Hij nam ons mee naar de fon en zei ineens tegen ons: “ you have to sit down, cause you are white!”. Aan het gezicht van de fon zagen we dat hij het niet goedkeurde op de manier waarop hij dat zei tegen ons en dat hij ons de “blanke” noemde. Thea en ik wisten niet of we gewenst waren en voelden ons ongemakkelijk omdat hij zo deed tegen ons. We hoopten dat er niemand boos zou zijn op ons omdat hij zo tegen hen riep… Even later vertrok de ‘landlord’. Gelukkig maar want vanaf dat moment voelden we ons al meer op ons gemak. De fon was heel vriendelijk tegen ons en we kregen ook palmwijn te drinken (wat trouwens niet zo lekker is). Nadien zagen we nog heel wat juju’s dansen en toen was het echt tijd om terug te gaan.

De meisjes zaten ons al op te wachten aan ons huisje. We hadden hen beloofd dat we hun toneeltje zouden filmen en we wilden onze belofte ook nakomen.

Dag 20: feestdag!

Vandaag stond er een speciale mis op het programma. Ze zouden de dag vieren waarop Jezus koning werd (wij hadden geen idee dat Jezus koning was…). De zusters hadden ons verteld dat ze mis zou beginnen aan het marktplein en zo via een processie naar de kerk zou gaan. Ze waren er wel vergeten bij te zeggen dat de mis in de volle zon zou zijn en 2,5uur zou duren. Resultaat: Thea en ik waren zo rood als een tomaat.. Na 2,5uur in de mis gezeten te hebben begonnen ze pas aan de processie. Dit heeft ook nog eens 1,5uur geduurd om van het marktplein tot in de kerk te wandelen. Het tempo lag zo laag dat wij er bijna van in slaap vielen. Halverwege de processie stopten ze in het dorp om nog eens te bidden. Thea en ik waren het al wel beu na 4uur en besloten ons te mengen onder de studenten want zij hadden het leukste deel van de processie: dansen! Toen we aankwamen aan de kerk moesten we eigenlijk nog in de kerk gaan voor een mis van een uur maar wij zagen dit echt niet meer zitten. 5uur in de mis zitten; een beetje gek, niet?! We gingen dan maar bij de studenten zitten en zij vonden het natuurlijk leuk om ons uit te vragen: Zijt ge getrouwd? Hebt ge kinderen? Hebt ge broers en/of zussen? Hoeveel? ….

Om 14uur zat de mis er eindelijk op. Snel gaan eten bij de zusters en Patrick stond er al om ons mee te nemen naar het paleis. Hij wil de festiviteiten in het dorp filmen voor ons. Toen we aankwamen in het paleis moesten we eerst gaan groeten. Alle traditionele ‘rulers’ van het dorp zaten bij de fon. Ze droegen allemaal dezelfde traditionele kledij. Ze nodigde ons uit om samen met hen te gaan eten. Uit beleefdheid deden we dit dan ook. We kregen fufu met njama-njama en vlees (waarvan we niet weten wat het was..). Dit is een traditioneel Kameroenees gerecht wat met de handen gegeten word en dat moesten wij dus ook doen. Nadien moesten we nog een glas palmwijn drinken. Ook waren er weer juju’s die hun traditionele dans kwamen brengen.

’s Avonds bleek dat er bij de zusters nog iets te vieren viel. We weten nog altijd niet zeker of het de naamdag of verjaardag van zuster Renata was, alleszins werd er gezongen voor haar en er was een feestelijke maaltijd bereid. Heerlijk!

Dag 21, 22, 23 en 24:

In het health center was er niet veel werk. Enkele consultaties en opnames maar niets bijzonders.

In de namiddag zijn we terug naar het paleis gegaan om de juju’s te zien dansen.

In het ziekenhuis heb ik nog wat zitten praten met Jasenta, de verpleegster. We hadden het over de verschillen tussen België en Kameroen: oa. Over trouwen, polygamie, de ziekenhuizen, het leven, studeren, verpleegster/vroedvrouw zijn.

Dag 25: Djottin à Bafut: bezoekje brengen aan Paulien en Jasper!!

Vanmorgend vertrokken we om 6uur richting Bafut. De zusters hadden een moto voor ons geregeld zodat we op tijd in Kumbo zouden zijn om het eerste busje richting Bamenda te kunnen nemen. Om 7uur kwamen we aan in Kumbo maar natuurlijk was het nu nog wachten tot het busje vol zat... Rond 9uur zat het busje dan eindelijk vol en vertrokken we voor een rit van ongeveer 3uur richting Bamenda. Sommige stukken van de weg waren verhard maar de meeste stukken waren gewoon zandweg met een heleboel stenen. Af en toe hoorden we een noodkreet van de geit die ze op het dak gebonden hadden... Na een avontuurlijke rit van 3uur kwamen we aan in Bamenda. Snel zochten we een taxi om naar het punt te gaan waar we met Jasper en Paulien hadden afgesproken. Ondat we niet juist wisten waar hget was moesten we gewoon uitkijken naar 2 blanken! In de verte zagen we 2 blanke gezichtjes! Daar stonden ze ons op te wachten. Euforisch als we waren moesten we natuurlijk nog veilig zien over te steken op de Afrikaanse weg.. Voetganger, zwakke weggebruiker? Hier is dat niet het geval... Het weerzien was heel leuk! Thea en ik blijven dit weekend bij hen in Bafut en zullen ook in hun gastgezin slapen. Jasper, Paulien en Thea wilden eerst ergens gaan eten voor mijn verjaardag (zo lief!!). Het etentje kreeg ik cado van hen! Nu zitten ze in het internetcafe in Bamenda maar dit heeft al voor wat frustraties gezorgd... Internet dat uitvalt, facebook die moeilijk doet over het inloggen een ander land.....

Hopelijk zijn jullie mijn verhalen nog niet beu want ik ga nog heel veel te vertellen hebben de komende maanden!! De eerste maand zit er bijna op, nog 5 te gaan ;-)

Dikke kus,

Sarah

Wist je dat….

- De eerste 2 huwelijksaanzoeken een feit zijn…

- Als je hier een pintje of een frisdrank besteld je een fles van 65 cl krijgt! “This is Africa” zeggen ze dan.

- De mis hier elke week langer en langer duurt precies…

- De hond van de zusters Whisky noemt. Verdacht, niet?!

- We hier ook pannenkoeken te eten krijgen, niet met suiker maar wel met witte kool en wortelen. Bizar, maar het smaakt!

- Als de juju’s je een voorwerp geven tijdens hun dans je hen iets terug moet geven (bv. Een muntstuk).

- We computerlessen geven aan enkele mensen.

- Ze het raar vinden dat wij op onze leeftijd nog niet getrouwd zijn?!

- Scheiden illegaal is maar polygamie wel toegestaan is…

- Ze hier graag naar westlife en Céline Dion luisteren?!

-

Voor diegene die een pogingske wille wage om mij een briefje te schrijven; of het ooit gaat aankomen is natuurlijk de vraag…: (best schrijf je je eigen adres op de achterkant…)

Convent – Sarah Ruysen

Djottin

Bui Division

North-West Province

Cameroon